De geschiedenis van de Apostelkerk vanaf 1962
Op 26 februari 1962 ontving de weleerwaarde heer L.L. Pas, kapelaan van de St. Vincentius te Amsterdam van de toenmalige bisschop mgr. Doodewaard het verzoek om bouwpastoor te worden in de nieuwe wijk Meerestein te Beverwijk.
J.P.A. Nelissen uit Haarlem bouwde de noodkerk. Het Fonds Kerkenbouw van het Bisdom financierde de noodkerk met de verplichting tot terugbetaling van een bedrag van f. 125.000,-.
Op het feest van HH. Petrus en Paulus, op 29 juni 1962, werd de kerk ingezegend door vicaris-generaal mgr. J. Groot met assistentie van pastoor Van Ginkel uit de ‘Regina Coeli’ en pastoor Vollebregt uit ‘De Goede Raad’. Er waren vele genodigden uit alle parochies, waar pastoor Pas ooit werkte. Het was een stampvolle kerk; vele mensen moesten genoegen nemen met een staanplaats. De hoogmis werd afgesloten met het Te Deum. Daarna was de receptie in de Grenspost. Voor de kinderen stond er vòòr de Grenspost een draaimolen.
Aanvankelijk had de noodkerk 400 plaatsen. Door het grote aantal kerkgangers werden al spoedig schuifplankjes aan de banken bevestigd, zodat het aantal zitplaatsen toenam tot 534. Mevrouw Thea Tromp had het idée van de schuifplankjes in een kleine kerk in Zwitserland gezien.
Een bouwpastoor had natuurlijk veel geld nodig. Er werd een zeer originele kaart ontworpen om de parochianen aan te sporen om de bouwpastoor te ondersteunen.
Het volgende motto van pastoor Pas was alom bekend:
“Verdomd, verdomd, verdomd!
Een nieuwe pastoor, die komt!
Een snelle mis met een korte preek,
Dat is ‘t motto van de week!”
De parochie werd gesteld onder de patronage van de HH. Twaalf Apostelen. In Europa zijn er dan 3 Apostelkerken, in Rome, in Keulen en in Beverwijk.
Het patroonsfeest werd aanvankelijk gevierd op 15 juli op het feest van de Divisio Apostolorum, de Uitzending van de Apostelen, doch vanwege de vakantieperiode werd het feest later steeds gevierd op 29 juni, het feest van de HH. Petrus en Paulus.
In 1962 bouwde de pastoor ook het parochie-ontmoetings-centrum de Grenspost. Hierin werd een kamer ingericht als rouwkamer. In de wijk Meerestein werden twee lagere scholen gebouwd, de apostel Paulusschool (nu de Sterrekijker) en de apostel Mattheusschool (nu de Lunetten), en een kleuterschool met als naam ‘De kleine apostel’. Deze bleek spoedig te klein. Daarom plaatste het kerkbestuur op eigen terrein een kleuterschool met één klas, genaamd ‘Sint Petrus Schaapstal’. Later werd dit gebouw toegewezen aan de jeugd en werd dit gebouw genoemd ‘Het Tolhuis’, naar Levi, de tollenaar!
Op 14 mei 1940, bij het begin van de 2e Wereldoorlog, werd pastoor Pas (geboren 19-02-1914 te Amsterdam) tot priester gewijd. Mgr. Huibers, bisschop van Haarlem, besloot de priesterkandidaten, eerder dan gepland, te wijden, zodat zij eventueel inzetbaar konden zijn aan het front. Bij de priesterwijding in de kapel van Warmond was er geen familie aanwezig. Als kapelaan was pastoor Pas werkzaam in Kethel (1940), Bovenkarspel (1943), Volendam H. Vincentius à Paulo (1947), Rotterdam H. Teresia (1951) en Amsterdam H. Vincentius (1954). Tijdens de Duitse bezetting installeerde hij in de kerktoren van Kethel een geluidsinstallatie, toen de klokken door de Duitsers verwijderd waren. Hij liet per grammofoon de klokken luiden.
Op 14 mei 1965 vierde pastoor Pas zijn zilveren priesterfeest. Het was een echte feestweek, te beginnen op 13 mei met een feestelijke intocht in de wijk Meerestein, bijeenkomsten met de kinderen, recepties, HH. Missen, feestavonden voor parochianen, en tenslotte voor de kinderen de hoofdfilm ‘De dief van Bagdad’. Het feestdiner werd op 16 mei 1965 gehouden in het Badhotel in Zandvoort; een broer van pastoor Pas runde dit hotel. Ook de misdienaars waren uitgenodigd; een hele gebeurtenis voor deze jongens!
Er zijn in de parochie 3 kapelaans benoemd; de eerste kapelaan was kapelaan Brautigam; daarna kapelaan Buter en tenslotte kapelaan Hulschpas. In het begin hebben ook kapelaan de Boer (na een korte tijd vertrokken naar de missie), pastoor Van Ginkel (van de Regina Coeli-kerk) en Jan de Ruiter (van de Jozefkerk) geassisteerd.
Aalmoezenier Stam (nu monseigneur) werkte in het bedrijfsapostolaat in Beverwijk en assisteerde in het weekend in onze kerk. Ook trad hij veelvuldig op als dirigent van het herenkoor tijdens ziekte of vakantie van onze dirigent Piet Tromp. Later assisteerde pastoor Duyves in onze kerk; hij was muzikaal en trad daardoor ook op als dirigent. En rond 1980 assisteerde pastoor Klein een aantal jaren in het weekend.
De Apostelkerk is altijd ‘noodkerk’ gebleven. De kerk zou bestemd zijn voor de wijk Meerestein, maar alleen het Beverwijkse Meerestein werd gerealiseerd. Het Heemskerkse Meerestein werd een ‘groen gordijn’ tussen Heemskerk en Beverwijk. Het grondgebied van de parochie was half afgebouwd, zodat het financieel niet verantwoord was een stenen kerk te bouwen.
In 1968 werd een renteloze lening, groot f 50.000,-, uitgegeven in coupures van f 100,-. Halfjaarlijks werden 25 nummers van f 100,- uitgeloot. Menig parochiaan heeft afgezien van uitloting. Met het geld van de renteloze lening werd o.a. een Hammond orgel aangeschaft voor de kerk. Dit orgel heeft dienst gedaan tot het jaar 2000. In dat jaar werd een Johannus orgel aangeschaft met 2 klavieren en pedaal, een prachtig instrument voor de begeleiding van de liturgieviering.
In de jaren zestig zaten de kerken nog bomvol. Op zondag waren er in de Apostelkerk zes H. Missen; om 7.00 uur, 8.00 uur, 9.15 uur, 11.00 uur, 12.00 uur en 17.00 uur. Door de week waren er dagelijks twee H. Missen; om 8.00 uur en 19.00 uur.
Na het 2e Vaticaans Concilie werd de volkstaal ingevoerd. Ook in de Apostelkerk kwamen er beatmissen. Aanvankelijk werden deze druk bezocht, maar wel veel hoempa en herrie. Op den duur was daar geen belangstelling meer voor.
Eén van de trouwe medewerksters van pastoor Pas was Jo Bessem. Zij kwam ieder weekend vanuit Amsterdam naar Beverwijk om de pastoor te helpen met de administratie en de huishouding. Ook in de parochie St. Vincentius te Amsterdam was zij al een gewaardeerde kracht voor kapelaan Pas. Rond 1980 wilde zij wat dichter bij Beverwijk wonen en verhuisde naar een flat in Wijk aan Zee. Zij heeft daar maar heel kort gewoond. Zij overleed na een kort ziekbed in de pastorie.
Vanaf 1983 waren er nog 3 H. Missen en vanaf 2005 nog 2 H. Missen. Vanaf 1980 begon de Apostelkerk steeds meer een regionale functie te vervullen. Kerkbezoekers van omliggende parochies voelden zich, door de wijze van liturgieviering en geloofsverkondiging, niet meer thuis in hun eigen kerk, gingen op zoek en vonden dan in de Apostelkerk de verkondiging van het authentieke geloof en de liturgieviering, zoals vastgesteld op het Tweede Vaticaanse Concilie.
Op 10-08-1984 vierde de parochie het veertigjarig priesterfeest van pater Herman Maalman m.s.c. Hij werkte ongeveer 37 jaar als missionaris in de Filipijnen. Na de feestelijke hoogmis om 11.00 uur was er een gezamenlijke koffietafel in de Grenspost.
‘s Middags gingen we met de familie Maalman naar een pretpark en vandaar met de boot over de Zuid-Hollandse plassen varen met heerlijke warme en koude schotels aan boord. En na afloop nog een borreltje in de Grenspost!
Op 19 mei 1985 vierde pastoor Pas zijn 45-jarig priesterfeest. Diaken Selie hield de feestpredicatie. ‘s Middags was er een receptie in de Grenspost en ‘s avonds Instuif, een dansavond voor katholieke jongeren
In 1985 bezocht paus Johannes Paulus II Nederland. Onze parochie ging met een bus naar het Limburgse Beek om de H. Mis van de paus mee te vieren. Om voor mooi weer te zorgen had de pastoor een grote worst aan de H. Clara geofferd. De pastoor gaf ook het advies om geen overjas of regenkleding mee te nemen. Dit hebben we geweten. We zagen blauw van de kou en er viel ook nog enige regen. Daarom waren we ook zeer blij toen we weer de bus zaten. Bij Motel Van de Valk in Eindhoven konden we de innerlijke mens versterken door aan te zitten aan een echte Brabantse koffietafel. Dat was een opkikker!
In 1987 werd met veel luister het 25-jarig bestaan van de parochie gevierd. Na een feestelijke hoogmis werd in de Grenspost een koffietafel geserveerd voor familie en vrienden van de pastoor en verder een groot aantal parochianen. Aan pastoor Pas werd een portret, geschilderd door Jos Graas, aangeboden namens de parochie. Na de koffietafel ging pastoor Pas met familie en genodigden uit de parochie naar Avifauna. Pastoor Duyves werd ook uitgenodigd, maar toen hij hoorde dat het uitje naar Avifauna ging, zag hij af van de uitnodiging; hij wilde niet naar die ‘spreeuwentuin’. Toen hij later van de boottocht hoorde, had hij spijt, want tot ieders verassing gingen we bij Avifauna aan boord van een grote rondvaartboot voor een tocht over de Westeinderplassen. Bij een restaurant aan het water kwamen grote schalen met hapjes en hors d’ oeuvres aan boord. Eén schaal viel in het water. Niet getreurd, want pastoor Pas bestelde altijd overvloedig!
Bij gelegenheid van dit feest werd besloten om met twee bussen op bedevaart te gaan naar Lourdes, pastoor Pas als reisleider in de ene bus en Martin van Kleef in de andere bus (de rokersbus). Het werd zo’n groot succes dat er daarna ieder jaar een bedevaart georganiseerd werd. In 2011 hebben wij de 25e parochiebedevaart met bestemming Israël mogen maken.
Vanwege de hoge leeftijd van pastoor Pas deed de parochie regelmatig een beroep op assistentie van het Opus Dei in Amsterdam. De priesters d‘ Agostino, Ojeda en Chris Graas deden geregeld één van de H. Missen in het weekend. In noodgevallen stond Opus Dei steeds voor ons klaar. Wij zijn Opus Dei veel dank verschuldigd.
In 1990 mocht pastoor Pas zijn 50-jarig priesterfeest vieren.
Mgr. Bomers was de hoofdcelebrant. In zijn preek bedankte hij pastoor Pas en de parochianen voor de gebeden en de steun, die hij mocht ontvangen bij het besturen van het bisdom. Hij was daarbij heel geëmotioneerd. Na de H. Mis stond het fanfarekorps St. Cecilia op het kerkplein en zorgde voor een muzikaal huldebetoon aan onze jubilaris.
In 1991 kreeg pastoor Pas een koninklijke onderscheiding als blijk van waardering voor al het werk, dat hij als pastoor in de Apostelkerk had verricht. Hij werd Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Pastoor Pas vond het een grote eer en stond op Koninginnedag zeer verguld op het balkon van het stadhuis van Beverwijk.
Uit onvrede met het officiële bisdomblad ‘Samen Kerk’ werd in 1992 de oprichting van Stichting Nieuwsblad Bisdom Haarlem bekend gemaakt. De oprichtingsbijeenkomst, waarbij het stichtingsbestuur, mgr. Bomers en vele parochianen aanwezig waren, vond plaats in de parochiezaal de Grenspost. Deze stichting ging de periodiek ‘De Apostel’, een alternatief voor het officiële bisdomblad, uitgeven. Regelmatig kwam de vouwploeg in de Grenspost samen om ‘De Apostel’ te vouwen, te bundelen en te versturen. Bestuur, redactie en de vouwploeg hebben heel wat werk verzet om het katholieke geluid in het bisdom te laten klinken. Op 1 april 1998 was de laatste editie van de Apostel. In het jaar 2000 werd de stichting opgeheven.
Vanaf 1992 ging de gezondheid van de pastoor achteruit. Een staaroperatie mislukte zodat hij op sinterklaasavond hals over kop naar het oogziekenhuis in Rotterdam gebracht moest worden. Maar het kwaad was al geschied. Pastoor ging steeds slechter zien. Vanaf die tijd hadden wij veelal assistentie in het weekend. Vooral pater Klos was dikwijls in het weekend aanwezig om ons te helpen. Hij richtte op 11 oktober 1994 het cenakel op in de Apostelkerk. Igna Blankwater zorgde voor de organisatie en de koffie na afloop van het cenakel.
Op 15 januari 1994 ging pastoor Pas, die het liefst in het harnas wilde sterven, toch met emeritaat en keerde terug naar zijn geliefde kapelaansplaats Volendam. Dat vond hij zijn ‘paradijs’-parochie. Daar lag zijn mooiste tijd. Vooral het leven op de pastorie, waar de ‘ beste huishoudster van Nederland’ de beroemde Antje Runderkamp de scepter zwaaide, beviel kapelaan Pas opperbest. Daar kreeg hij ook de bijnaam ‘die verrekte Amsterdammer’.
Hij vestigde zich in het bejaardentehuis St. Nicolaashof in Volendam. Daar is hij op 18 november 1997, op het feest van de kerkwijding van de basilieken van de HH. Apostelen Petrus en Paulus, overleden. De uitvaartdienst in de St. Vincentiuskerk werd geleid door mgr. Bomers en pastoor Berkhout heeft hem begraven in het priestergraf op het kerkhof aldaar.
Pastoor Domen, pastoor van de St. Jozefparochie in Velsen-Noord, werd de opvolger van pastoor Pas. Pastoor Domen had toen 2 parochies te bedienen. Zijn zus Wiljan Domen was daarbij zijn steun en toeverlaat. En wij mochten ons gelukkig prijzen dat pastoor Schrama nog in Heemskerk woonde. Hij assisteerde door de week en zondags, zodat er dagelijks een H. Mis was, en op zondag 2 H. Missen.
Pastoor Domen zorgde op liturgische gebied voor een frisse wind. De gezangenbundel ‘Laus Deo’ werd aangeschaft, de weekagenda werd ingevoerd, het parochieblad ‘De Apostel’ verscheen periodiek en het herenkoor kreeg nieuwe gregoriaanse boeken. Dagelijks gingen we voor iedere H. Mis de rozenkrans bidden.
Op donderdagavond werd het aanbiddingslof ingesteld en in oktober werd de Lourdesnoveen gehouden met een echte Lourdesgrot. Ook het aantal misdienaars nam toe. Er werd reeds van een elftal gesproken.
De binnen- en buitenkant van de kerk werd geschilderd, het priesterkoor werd vernieuwd en achter in de kerk werden een Maria- en Jozefkapelletje ingericht.
Henk Niesten was in de jaren zestig onderwijzer op de Apostel Mattheusschool. Later werd hij leraar Engels op de Mavo. In 1992 ging hij voor priester studeren en hij werd in 1998 tot priester gewijd. Hij deed op 14 juni 1998 zijn eerste H. Mis in de Apostelkerk.
Op 1 maart 2000 werd Henk Niesten, een huisgenoot van pastoor Schrama, benoemd tot pastoor van de H. Pastoor van Arskerk in Haarlem. Het gevolg was dat pastoor Schrama ook naar Haarlem verhuisde en toen nog enige keren vanuit Haarlem met de fiets of de bus naar de Apostelkerk kwam voor de H. Mis. Gelukkig kwam pastoor Van Rossem ons te hulp. Hij vond huisvesting in de pastorie van Velsen-Noord en deed veelvuldig de H. Mis in de Apostelkerk. Door zijn ervaring in Canada bracht hij ons weer dichter bij de wereldkerk; zijn preken zorgden weer voor een frisse wind in de Apostelkerk. Na 10 maanden moesten we afscheid nemen van pastoor Van Rossem, omdat hij benoemd werd tot pastoor van Empel in Noord-Brabant. Vanaf 1 november 2002 assisteerde kapelaan Versteeg uit Hilversum.
Begin 2003 verscheen er een lichtpuntje. Ons kwam ter ore dat ene pater Nielen naar Holland zou terugkeren vanuit Kameroen. De fam. Van Kleef, die zijn in Assendelft wonende broer Henk (huisarts) goed gekend had, schreef hem een uitvoerige brief over de Apostelkerk en het gemis aan een priester voor de dagelijkse H. Mis. Pater Nielen had maar weinig bedenktijd nodig. Hij vroeg schriftelijk om toestemming aan Mgr. Punt om dagelijks de H. Eucharistie in de Apostelkerk te vieren en huisbezoeken en ziekenbezoek in de parochie te mogen verzorgen. Hij schreef verder dat toen hij de brief van de familie Van Kleef kreeg, hij dit voelde als door God geroepen. Pater Nielen begon in augustus 2003 met de dagelijkse Misviering in de Apostelkerk en voelde zich al snel thuis.
Na 13 jaar pastoor te zijn geweest in de Apostelkerk vertrok pastoor Domen per 1 april 2007 in afwachting van een benoeming elders. Deken Cassee werd onze administrator maar pastoor Dresmé van de parochie St. Eloy nam waar en werd vanaf 1 juni 2008 onze pastoor (tot 1-8-2009).
Vanaf 5 april 2009 kwam er een grote verandering in onze kerk. Er zou voortaan één H. Mis op zondag zijn met in de ene week het herenkoor en de andere week het dameskoor. Gelet op de leeftijd van pater Nielen was het niet langer verantwoord dat hij 2 Missen achter elkaar moest opdragen.
Op 1 augustus 2009 werd pater Putman OFM (Ordo Fratres Minores ofwel orde van de minderbroeders) onze pastoor. Hij is een franciscaan. Op 4 september 2011 heeft hij zich voor het leven verbonden met de regel van Franciscus. Hij deed zijn plechtige of eeuwige professie in de Mozes- en Aäronkerk in Amsterdam; en dat onder grote belangstelling van confraters, familieleden en parochianen uit Beverwijk. Pater Putman voelde zich al gauw thuis in de Apostelkerk, een kerk met een eigen identiteit en een uitgesproken bidkerk!
De parochianen van de Apostelkerk hebben zich altijd trouw aan de officiële leer van de kerk gehouden; zij waren steeds trouw aan de paus en de bisschop. Deze loyaliteit is vanaf het moment van de oprichting het fundament van de parochie geweest. De parochianen voelen zich thuis vanwege de betrouwbare en herkenbare liturgie, een gevoel van saamhorigheid en een scala aan activiteiten.
Daarom konden wij in 2012 feest vieren, namelijk het 50-jarig bestaan van de Apostelkerk.
Op de 1e zondag van de Advent in 2011 heeft Mgr. Van Burgsteden SSS, voormalig hulpbisschop van ons bisdom, het jubileumjaar geopend.
Begin 2012 is door toedoen van rector Nars Beemster de Eucharistische Aanbidding van start gegaan en wel op donderdag 8 maart 2012. Iedere donderdag is er Eucharistische Aanbidding vanaf ’s morgens 07.00 uur (later 08.00 uur) tot ’s avonds 19.00 uur. De aanbidding wordt afgesloten met een H. Mis en een kort lof.
Ter voorbereiding op het feest besloot de jubileumcommissie om alle priesters die assistentie verleend hebben in de Apostelkerk, uit te nodigen om op een zondag in het jubileumjaar de hoogmis te celebreren en dan te preken over één van de apostelen.
Veel priesters hadden gehoor gegeven aan onze oproep:
– 22 april mgr. J.W. Stam uit Amsterdam over de apostel Filippus;
– 10 juni pastoor Kaleab M. Shiferaw uit Castricum over de apostel Thomas;
– 22 juli kapelaan Henk C. Versteeg uit Hilversum over de apostel Paulus;
– 5 augustus pastoor Nico C.J. Kerssens uit Beverwijk over de apostel Bartholomeüs;
– 26 augustus pater Cornelius Berkhout uit Maastricht over de apostel Johannes;
– 9 september pastoor Henk J. Niesten uit Haarlem over de apostel Mattheüs;
– 14 oktober pastoor Herman Schrama uit Haarlem over de apostel Judas Thaddeüs;
– 25 november deken A.M. Cassee uit Heemskerk over de apostel Andreas;
Op zondag 1 juli 2012 was de grote jubileumdag.
Wij vierden toen het feest van de HH. Apostelen Petrus en Paulus en het 60-jarig priesterfeest van pater Nielen. Op deze zondag was mgr. dr. J.W.M. Hendriks, hulpbisschop van ons bisdom, de hoofdcelebrant in een plechtige hoogmis ‘s middags om 14.00 uur, samen met pater Nielen, deken Cassee, pater Putman en de vele priesters, die in de Apostelkerk geassisteerd hebben. Daarna volgde de receptie in de Grenspost.
Op 13 juli vierde pater Nielen zijn diamanten priesterfeest temidden van zijn familie en vrienden.
Wie schetst onze verbazing toen pastoor Schrama in 2013 terugkeerde naar Beverwijk en samen met pastoor Niesten op loopafstand van de Apostelkerk ging wonen. Vanaf dat moment was er dagelijks een H. Mis met twee heren en op maandagmorgen zelfs met drie heren, want dan was pastoor Niesten ook dikwijls aanwezig.
In de zomer van 2015 werd pastoor Schrama ziek en hij overleed na een kort ziekbed op 19 augustus 2015. De parochianen hebben hem op 25 augustus begraven op het kerkhof in Heemskerk. Dank voor al het werk dat pastoor Schrama altijd pro Deo voor de Apostelkerk heeft gedaan. Hij deed het met liefde; hij was een beminnelijk mens.
Op 19 april 2017 verhuisde pater Nielen naar het moederhuis van Mill Hill in Oosterbeek. Hij was toen 89 jaar oud. Pastoor Niesten nam de werkzaamheden voor de parochie met liefde over.
Op zondag 2 juli 2017 bestond de Apostelkerk 55 jaar. Wij vierden op die dag ons patroonsfeest met een plechtige Hoogmis en daarna koffie met gebak in het Tolhuis.
Op zondag 9 juli 2017 was het weer feest. Pater Nielen kwam terug uit Oosterbeek en vierde zijn 65-jarig priesterfeest. Om 13.00 uur was de Hoogmis met Mgr. Hendriks, hulpbisschop van ons bisdom, als hoofdcelebrant en concelebranten pater Nielen, deken Cassee, pastoor Niesten, pastoor Bunschoten, pater Putman, pastoor Mathew, pastoor Van der Linden en priester Antonie Bangsi uit Kameroen. Verder waren aanwezig broeder Martien van Leeuwen, de Nederlandse overste van Mill Hill en broeder Huub uit Kameroen.
Mw. Drs. Mieke Baltus, de burgemeester van Heemskerk, huldigde de jubilaris met een mooie persoonlijke toespraak reikte hem een koninklijke onderscheiding uit. Onder de aanwezigen was ook Frank Westerman, schrijver van het boek “Stikvallei”. In dit boek wordt de gifwolkramp in Kameroen in 1986 bij het Nyosmeer beschreven. Daar vielen duizenden doden en gewonden en dat alles in de parochie van pater Nielen.
Na de Hoogmis was er een drukbezochte receptie in de Grenspost. Pater Nielen kreeg veel cadeaus overhandigd. Pater Nielen was geliefd in de parochie en afscheid nemen was dan niet gemakkelijk.
In het najaar van 2018 heeft een delegatie van de parochie hem in Oosterbeek een fotoboek met foto’s van zijn 65-jarig priesterfeest gegeven. Hij was daar erg verguld mee. Hij zei:’ Wat moet er met dat mooie fotoboek gebeuren, als ik dood ben!”
Pater Nielen werd op 28 januari 2018 90 jaar. De familie Nielen en een aantal parochianen van de Apostelkerk hebben zijn verjaardag in januari gevierd en hebben dankbare herinneringen aan deze verjaardagsbijeenkomst.
Op vrijdagmorgen 23 februari overleed hij in het moederhuis van de congregatie van Mill Hill in Oosterbeek. De uitvaartmis was op woensdag 28 februari om 11.00 uur in de kloosterkapel, Johannahoeve 4, 6861 WJ Oosterbeek. Daarna volgde de begrafenis op het kloosterkerkhof aldaar. Pastoor Niesten en pastoor Mathew waren tesamen met een aantal parochianen uit de Apostelkerk en parochianen uit Assendelft bij de begrafenis aanwezig.